ما هر از چند گاهی از نادانی خود می ترسیم که مبادا وقت کم بیاریم واز خودمان باز بمانیم . بیچارگی یعنی چاره نداشتن چیزی است که ما با آن رو در رو هستیم .اما بالاخره راهنمایی در این جور مواقع کمک بسیاری به ما می کند .همانطور که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند مهم این نیست که میزان علم من چه قدر است مهم این است آن میزان علمی که دارم چگونه به کار میگیرم .اینجا تو از بابت میزان و اندازه علم آسوده می شوی اما این به معنی کنار گذاشتن علم نیست که از گهواره تا گور بایست دنبال آن بود .علمی مهم است که ابد تو را بسازد که ابد درپیش است که ما شما را برای بقا آفریده ایم .و کسانی که می دانند با کسانی که نمی دانند برابر نیستند و علم هم آفت دارد که خود حجاب اکبر است و عالم می تواند عامل نباشد واز علم خود دچار غرور گردد.اما علم به کلام امام صادق علیه السلام لطافت خاصی دارد که :نوری است که خداوند بخواهد در قلب هرکس قرار می دهد.
و راز آن در عبودیت است وراز عبودیت در مالک ندانستن ومدبر ندانستن خود است و اطاعت از اوامر الهی است.
عین القضات می گوید : از اطاعت هدایت پدید آید وبه موجب آن تصدیق دل حاصل گردد.
