یکی می گفت بایست در عین اینکه بلد هستی چگونه بالا بری و رشد کنی بایست نحوه سقوط را هم فرابگیری البته نبایست سقوط کرد تا به فکر آیسب کمترش باشیم.
ما وقتی به چیزی عادت می کنیم و بدون تفرقه فکری کار را ادامه می دهیم در سپری کردن موفقیم اما تغییر و شلوغ شدن کار مانع فرمانبرداری قوا از قوه عاقله می شود همیشه در مملکت جان میان به سلطنت رسیدن قوه عاقله و پیروی قوی ار آن کشاکشی بر پا ست دو چیز کار را به ضرر تمام میکند 1-قوه ای که کار تصرف را به عهده دارد در چیزهایی تصرف می کند که غضب و شهوت را به کار می اندازد و عاقله می ماند 2-دیگری ادراک جزییات در واهمه کار را می پیچاند
لذا 1-بایست از تفرقه دوری جست که این بی نظمی است که موجب استرس می شود 2-بایست مراقبت نمود که کلید همه مشکلات است و زیاد در جزییات مسثقر نشو یم سفر در راه است هر کس به شیوه ای می رود در جستجوی اعتدال می بایست رفت تا مزاج صاف شود و روح صعود کند
